Podniesienie dna zatoki szczękowej tzw. Sinus lift
opracowano w celu zwiększenia pionowego wymiaru kości, w którą można wszczepić implant w bocznym odcinku szczęki. Aby uzupełnić niedobór tkanki kostnej, substytut kości – materiał wszczepowy umieszcza się między błoną śluzową zatoki i resztkowym wyrostkiem zębodołowym przed zabiegiem wszczepienia implantu. Obecnie podniesienie dna zatoki szczękowej jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów w implantologii.
METODA OTWARTA
METODA OTWARTA ma zastosowanie w przypadkach klinicznych, w których zachodzi potrzeba podniesienia dna zatoki o od 3 do 10 milimetrów. Polega na dotarciu do dna poprzez okno boczne a następnie wypełnienie miejsca materiałem kościotwórczym. Warto zaznaczyć, że tam metoda wydłuża czas do zabiegu implantacji o od 6 do 9 miesięcy ze względu na okres gojenia.
METODA ZAMKNIĘTA
METODA ZAMKNIĘTA stosowana, gdy warunki do podniesienia dna zatoki nie są najkorzystniejsze. Wykorzystuje się wtedy metodę osteotomową. Zakłada ona podbicia dna zatoki z tej strony jamy ustnej, która zawiera miejsca na przyszłe implanty. Można dzięki temu uzyskać dodatkowe miejsce o wielkości około 3-4 milimetrów. Miejsce to można wykorzystać na implementację materiału kościotwórczego. W porównaniu do metody otwartej, metoda zamknięta jest mniej inwazyjna i cechuje się mniejszym ryzykiem powikłań. Dodatkowo przyśpiesza integrację implantu w jamie ustnej.